PUSULANIN GÖSTERDİĞİ YÖN: İLETİŞİM VE İŞBİRLİĞİ

Şubat 2008

İletişim; yaradılıştan bu yana olanca karmaşıklığıyla sürüp giden, formüle edilemeyen, iç içe geçmiş ve dinamik bir olgu. İnsanlık tarihinde şu yeryüzüne ayak basmış insan sayısı ve çeşidi kadar iletişim biçimi olsa gerek. Her birey, birlikte yaşayan her insan topluluğu, her durum ve ortam, kendine özgü iletişim biçimini ve ilişki türünü üretmiştir. Böylesine bir zenginliğe hangi kapısından girerseniz, o yönde renkli bir yolculuğa çıkarsınız.

İletişim nasıl başlar, nasıl gelişir, nasıl biter, bu süreçte hangi iletişim öğeleri ve biçimleri devreye girer, kaç çeşit iletişim vardır, kültürün iletişime etkileri nelerdir, tarafların benlik algılarının iletişime etkileri nelerdir ve daha yüzlerce soru ve bunları yanıtlama çabası...

İletişim, insanın var olduğu her yerde olan bir süreçtir ve iletişim önce insanın içinde başlar. Kişinin kendisiyle olan iletişiminin sağlıklı olabilmesi sayesinde çevresiyle olan iletişiminde de başarıdan söz edilebilir. Kişi kendisiyle barışık bir ilişki içinde oldukça çevresiyle de sağlıklı ilişkiler kurabilecek, kendisini rahatlıkla eleştirebilecek, çevresinden kendisine gelen eleştirilere karşılık verebilecek ve bu yönde kendisini geliştirebilecek, bu anlamda pozitif bir gelişim ve değişimden söz edilebilecektir.

İletişim kuşkusuz duyarlı olunması gereken, üzerine dikkat ve titizlikle gidilmesi gereken bir konu. Sağlıklı ve destekleyici ilişkiler, karşılıklı güven ve özgüvenin temelidir ve işbirliğini özendirir. Bu güçlü iletişim becerilerin yüksek verimliliğe, ürün kalitesine, kalitenin artmasına büyük ölçüde katkı yapacağı açıktır.

Psikiyatr R. D. Laing' e göre üç özellik bir ilişkide nasıl davranacağımızı belirler:

1. Karşımdaki kişi ve onunla aramdaki ilişki hakkında düşündüklerim
2.Karşımdakinin benimle ilgili düşündükleriyle ilgili tahminlerim
3. Karşımdakinin, benim onunla ilgili düşündüklerimle ilgili tahminleri
Yaşadığımız iletişim çağında bir işi yönetmek, amaçlarla yönetmek anlamını taşımalıdır.

Dolayısıyla hedef olmadan yönetim olmaz. Dolayısıyla, çalışanlar kendi misyonunun farkında olmalı ve vizyon sahibi olmalıdır.

Başarmak- kazanmak için aynı bir futbol takımında olduğu gibi herkesin birlikte oynaması ve elinden gelenin en iyisini yapması şarttır. Herkesin (çalışanın, yöneticinin, paydaşın) verimlilik, kalite ve ilişkiler ile ilgili sorumluluğu paylaşması ve bunların geliştirilmesine katkıda bulunması gerekir. Çalışanlar, bilgiyi hızlı ve net olarak iletebilmek, motive olmak ve sorumlu katılımı sağlamak zorundadır.

Çalışanların sahip olması gereken tüm özelliklerin temelindeki en önemli özellik, başarılı bir iletişimci olması gerekliliğidir. İnsanın özelliğini en iyi şekilde bilmesi, insanı tanıması, onu neyin mutlu edip neyin mutsuz edeceğini tasarlayabilmesi gereklidir. Ancak mutlu insanın olduğu yerde verimlilikten söz edilebilir. Ekip çalışmasına katılan, birbirinden öğrenen ve birbirine öğreten, liderlik davranışları gösteren, dinleyen, müzakere edebilen, farklı insanlarla uyum içinde çalışan kişilere değer veririz.

Başarılı bir iletişimin aslında o kadar da zor olmayan, bir takım temel koşulları vardır:

1. Karşımızdaki kişilere saygı duymak; onların varlığını kabul etmek, önemli ve değerli olduklarını hissettirmek, onları oldukları gibi benimsemek
2. Gerçekçi ve doğal, abartıdan uzak davranmak
3. Durumları karşımızdakinin penceresinden görmeye çalışmak.

Ekiplerimizde yarını düşünen, bugünü şekillendiren, saygı, sevgi ve güven yaratan, insana odaklanan, başarıyı ödüllendiren, öneri getiren, “biz” diyen, yenilikleri takip eden, güveni etkin kılan, açık davranan, fikir alan, mütevazı olan, ortak paydada buluşan, demokrat, uzun vadeli sorumlu bireylere ihtiyacımız var.

Unutmayalım, gerçek anlam kelimelerde değil, insanların kendinde saklıdır.

Kaynak: Griffin, Em. (1997) A First Look at Communication Theory, McGraw-Hill, Inc. 3. baskı,www.afirstlook.com